-
1 kraniec
Ende nt, Rand mna krańcu świata am Ende der Weltna krańcu miasta am Rande der Stadtod krańca do krańca von einem Ende zum anderen
См. также в других словарях:
kraniec — m II, D. krańca; lm M. krańce, D. krańców «koniec, kres, granica; krawędź, brzeg, skraj» Mieszkać na krańcu miasta. Pojechać na kraniec świata. Do krańca (po kraniec) horyzontu była pustynia. ◊ Stać na dwóch krańcach «zajmować krańcowo przeciwne… … Słownik języka polskiego
